Emotionele triggers na de scheiding

In de voorbereiding voor een nieuwe blog voel ik de behoefte om een schrijfboekje van 8 jaar geleden erbij te pakken. Tijdens de periode van de scheiding schreef ik veel van me af en ik wil daar graag wat inspiratie uithalen, om anderen herkenning te geven en een hart onder de riem te steken.

Voorin het boekje zit een stapeltje uitgeprinte A4-tjes. Ik vouw ze open en zie dat het mijn verhaal is dat ik opgeschreven heb, daags nadat de mededeling is gevallen dat de stekker definitief uit ons huwelijk gaat. Ik heb beschreven hoe ik de verwijdering tussen ons al tijdens mijn zwangerschap voelde en hoe ik de 4 maanden na mijn bevalling van onze tweede zoon heb beleefd.

Ik begin te lezen. Ik lees terug hoe ik die periode ervaren heb, wat er gebeurd is, wat we allemaal besproken hebben. Ik lees terug hoe ik me toen voelde, wat ik toen allemaal dacht. Ik lees terug hoe mijn hoop en positiviteit steeds meer plaats maakt voor het gevoel dat we op een onvermijdelijk eindpunt afstevenen. En dat ik daar geen enkele invloed op heb. De hoop en wanhoop, de pijn, het verdriet en de frustratie wisselen elkaar in hoog tempo af.

De onzekerheid, paniek en onmacht die ik toen voelde heb ik voor een heel groot deel al achter me gelaten. Dat merk ik ook tijdens het lezen, ik lees het met een gevoel van ‘ja, dat was toen inderdaad, zo was het toen. Dat ligt achter me en heb ik los gelaten.’. Het zuigt me niet meer terug in het verdriet en al die andere gevoelens en gedachten die ik toen ervaarde.

Tot ik bij het stukje kom dat beschrijft hoe het de dag van de mededeling is gegaan, met de aanloop van de twee dagen daarvoor. Dit stuk raakt me. Dit stuk brengt me wel ineens terug naar die dag. Ik voel een brandend gevoel in mijn borst en merk dat de tranen vanzelf opkomen.

Na heel veel moeilijke en zware gesprekken, lijkt er nu ineens weer wat ruimte te ontstaan. Ik durf voorzichtig weer hoop te koesteren, lees ik uit mijn woorden. Misschien dat het dan toch geen verloren zaak is? Gloort er ergens licht aan de horizon, komt er toch een opening?

Ik weet nog dat ik me daar uit alle macht aan vastklampte. Elk klein stukje hoop dat ik ergens uit kon halen, al was het maar een halve zin of een half gebaar, daar hield ik me aan vast. Ik wilde zo graag dat ons huwelijk nog een kans zou krijgen, voor ons gezin. Dat we daar eindelijk samen voor zouden gaan vechten.

De klap was dan ook groot toen het tegenovergestelde waarheid werd. Ons huwelijk was definitief voorbij. Ik voelde me compleet overvallen en machteloos.  

Terwijl ik dit terug lees, begrijp ik ineens mijn reactie op een voorval van een week geleden veel beter. Deze situatie had dezelfde elementen: het werd vooraf gegaan door een periode waarin ik verwijdering had gevoeld, maar nu juist weer voelde dat we weer stappen naar elkaar toe aan het maken waren. Ik had hoop dat ik nog invloed kon hebben op de afloop van de situatie. En toen kwam de mededeling waardoor deze hoop in één klap van tafel geveegd werd. Dit bracht me compleet van mijn stuk. Ik voelde me opnieuw overvallen en machteloos. Ik stond letterlijk te shaken en had mijn emoties niet in de hand, hoe zeer ik ook mijn best deed.

Het maakte heel veel bij me los en ik begreep eerst niet zo goed waarom. Maar wat er vorige week gebeurde bleek een enorme emotionele trigger te zijn die me onbewust terugbracht naar de situatie van 8 jaar geleden. 

Dit voorval maakt me weer duidelijk hoeveel invloed onze ervaringen en opgeslagen emoties uit het verleden nog hebben op hoe we in het hier en nu reageren. En het maakt me weer duidelijk hoe waardevol het is om deze opgeslagen emoties los te laten.

Soms is het heel helder waarom je reageert zoals je reageert, maar vaak ook niet. Dan denk je achteraf ‘Waarom liet ik me zo meeslepen? Waarom reageerde ik nou op deze manier? Waarom reageerde ik nou zo heftig?’. Dat komt doordat de situatie die je nu meemaakt iets triggert wat je (onbewust) terugbrengt naar één of meerdere situaties uit je verleden. Zonder dat we het doorhebben, bepalen en versterken die ervaringen uit het verleden je reactie in het nu.

Die ervaringen, die heb je nu eenmaal. Daar kun je weinig meer aan veranderen. Waar je nog wel wat mee kan, is de invloed die ze hebben op het hier en nu aanpakken. Dit kan op verschillende manieren. Een minder bekende, maar zeer effectieve methode die daar enorm bij kan helpen, is EFT (Emotional Freedom Techniques). Deze techniek helpt je om die opgeslagen lading van emoties rondom ervaringen in het verleden definitief los te laten.

Inmiddels pas ik deze techniek nu twee jaar toe. En ik sta elke keer weer versteld van wat het voor mij en anderen doet. Het helpt om dingen echt los te laten, niet alleen met je hoofd, maar ook uit de rest van je systeem. Daardoor voel ik nu zoveel meer rust! Zowel in mijn hoofd als in mijn lijf.

En als ik dan merk dat ik door iets getriggerd word, zoals net tijdens het teruglezen van mijn verhaal en toen de mededeling van vorige week me ook zo overviel, ben ik heel dankbaar dat ik mezelf hier doorheen kan helpen met EFT. Ik voel me weer veel sneller rustig en in balans. Zooo fijn en dat gun ik jou ook!

Merk jij dat jij ook nog behoorlijk getriggerd kunt worden? Ben je benieuwd wat EFT daarin voor jou kan doen? Je bent van harte welkom voor een vrijblijvende Back2Me sessie, waarin ik je met alle liefde uitleg hoe jij deze simpele, maar hele effectieve methode ook toe kunt passen om die triggers op te ruimen. 

Liefs,
Lonneke