ONCE UPON A TIME there was a little girl…
A sweet little girl with eyes bright like the stars. Because of all the light and love she felt deep inside her, she looked at the world from a place of magical wonder. She just loved being alive. Feeling the wind through her hair, the touch of the sun rays on her skin, hearing all the beautiful sounds of nature. The taste of fresh water and the smell of blooming meadows with wavy grasses. Just being there, outside in nature, with her senses wide open, made her feel deeply connected to herself and her beautiful surroundings. This was the way it was supposed to be.
Ze ligt op haar rug in het gras en kijkt naar de wolken die hoog in de lucht langzaam in steeds een andere vorm veranderen. Het blauw van de hemel en de witte wolken steken fel tegen elkaar af.
Ze ligt op haar rug in het gras en ze voelt hoe de spanning steeds meer uit haar lijf vloeit. Haar ademhaling vertraagt, gaat steeds dieper en rustiger.
Ze ligt op haar rug in het gras en sluit haar ogen. Ze voelt dat ze er nu klaar voor is. Klaar om terug te kijken op haar leven. Eerlijk te zijn over haar pijn en te zien wat haar zoveel kracht heeft gegeven.
Ze ligt op haar rug in het gras en ze voelt hoe spannend ze dit nog vindt. Het niet weten wat er nog tevoorschijn zal komen, wat er nog gevoeld en erkend wilt worden. Het niet weten wat er nog verstopt ligt en wat dat met haar zal doen.
Ze ligt op haar rug in het gras en voelt wat deze spanning met haar doet. Ze laat het toe, het mag er zijn. En ze besluit dat ze zich niet door deze spanning tegen zal laten houden. Ze besluit dat ze gaat staan. Vol in haar eigen licht.
Ze staat met haar voeten in het gras. Ze ademt diep en rustig in. Ze voelt de wind door haar haren, de zon op haar huid. Ze hoort de geluiden van de natuur om haar heen. Ze ruikt de geur van de bloemen en het gras. Haar zintuigen staan wijd open en ze voelt zich diep verbonden met haarzelf en de natuur om haar heen.
Ze staat met haar voeten in het gras en besluit in beweging te komen. Ze zet een voorzichtige stap met haar ene voet. De andere voet volgt als vanzelf. En met elke stap die ze zet voelt ze haar kracht groeien. Haar zintuigen wijd open en in verbinding met haarzelf.
Ze loopt met haar blote voeten door het zachte gras.
Ze loopt met haar blote voeten door het zachte gras en voelt eindelijk weer het licht en de liefde diep in haar Zelf. She looks at the world from a place of magical wonder.
And she knows: this is the way it is supposed to be.
